Saçmasapan cümleler kurmak istiyorum.
Mesela;dileklenmeli insan,ki içindeki hüznedokunan kısmete şans veripte,cehennemin soluğunu,
karanlığın eşiğindeki ışığa doğru gittiğini yeniden hatırlatsın...
Zaman mesela;İçindeki hüznü hafifletmek adına,yaşadığının tekrar farkına varmak için,zamanı yaşamak için ya da yaşamak için o bir türlü gelemeyen zamana,isyanlarını sunman gereken
dualarına içini dökmen gerekir ki,yolunun kader ruhu sarpa sarmasın.
Haykırmaların uluorta,sinsice çığlık atarken sana,duaların ise yarıçapkın,seni baştan çıkaran.Tüm çekiciliğiyle,yüreğine dokunan soyutluğun,zamana uçuşa geçmesi iznini bir koparabilse şu kara sızıntıdan,o zaman anın,senin hüznün olur,ki hüzün,sızıdan arta kalan...
İşte,o son dediğin yerindibinde hissederken kendini,başlangıç,naralarını atmaya başlar,hüzünle karışık haykırması belirirken.Çünkü zaman,kendine yosunlanmış,dualara sığınmış,zaman,
kendi şımarıklığıyla,senin yaşama anına,senin ol haline yedek nefesler üflemiş,senin heyecan sandığın coşkunluklarına...
Gerçeğini,doğrulara bulamak isteyen kalp atışların,mutlu hüznün gölgesinde,aforizmalar harmanlayan iç huzuruna,dileklenmelerinle,hayalini eşit tutmaya yönelik iç geçirmelerle,nihai gayret son bulur.Gayretin tadı,yaşadığın hazdır.Çünkü bu haz,somut delil olan hayallerinin gerçekleşmesini soluduğun olan derin yaşam biçimindir...
Ki,izdüşüm senin fiziki yaşamındır...