"Seni Seviyorum" demelerin,aslında bitiş olduğunu öğrendiğim
sevmelere benzetemedim seni...
Aksine,söyledikçe,daha da çoğalan su seslerinin akışları gibi
yüreğim,deli.!
Şu hayata yetişme sesin var ya...!
Hani,varoluşunun,farkına varmamı sağladığı tarifsiz.
Ya da kuşların,börtü böcüklerin ışıldayan sesleri.
Herşeyi ruhumda durdurup,bunları geriden takip etme isteği.
Anlatamadım...!
Kaldı Sesim Dilsiz...!
O zaman,
"Seni Seviyorum"u söyleyipte,sana kaçsam olur mu bir çocuk edasıyla?
Aşkı seninle keşfe çıkmaktayım sanki,bir bütünün sırrını vermek için Tanrıya...
Ah bu giz !
Seni duyumsamak bende çoğalan bir iz.
Aşkım,Ruhumla Bir ! Kal Öyle ! İlkkez "Herşey Aynı Olsun" Diyorum,
Çünkü Bu Şiir Dengesiz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder